Curacao, wat een eiland!

Terwijl ik deze blog schrijf, zit ik al in mijn 5e week hier in Curacao (ja ik weet het, ik loop een beetje achter wat betreft mijn blogs haha). De tijd gaat ontzettend hard en ik kan bijna niet geloven dat ik al 5 weken van huis ben. Daarnaast kijk ik ook ontzettend uit naar over twee weekjes wanneer papa, mama, Eline en Lotte al langskomen! Ondertussen ben ik natuurlijk begonnen met mijn stage. Voor de mensen die het niet zo goed weten; ik loop stage bij Floris Suite Hotel, een adult-only en gay vriendelijk design hotel. Daar zit ik op de afdeling Communicatie en ben ik onder andere verantwoordelijk voor alle social media van het hotel. Tot nu toe heb ik het echt goed naar mijn zin hier! Na de eerste paar dagen merk je ook dat je wel écht iets moet doen hier overdag, anders gaat het teveel als vakantie voelen en kom je nooit in je normale ritme.

Wat betreft mijn stage: mijn stagebegeleidster Marlous is echt super, super tof en ik kan het heel erg goed met haar vinden. Ze weet van aanpakken en wijst me erop als ik iets moet doen maar ze is ook ontzettend gezellig en ik zit de hele dag met haar te kletsen over van alles en nog wat. Op de marketing afdeling zit nog een andere stagiaire, Eva, wat ook echt een heel aardig meisje is en waar ik het ook heel gezellig mee heb! Het hotel zelf is prachtig, het is ooit ontworpen door de bekende Nederlandse interieurontwerper Jan des Bouvrie. Tijdens mijn stage moet ik onder andere foto’s en filmpjes van het hotel maken, deze professioneel bewerken en vervolgens op alle social media plaatsen. Hiervoor is het de bedoeling dat ik ook beneden bij het mooie zwembad film, maar mij niet meer gezien hoor! Ik was op een dag een baby leguaan aan het filmen die ik nog wel schattig vond, totdat er een MEGA leguaan opeens bijna over mijn voeten heenliep. Volgens Marlous stikt het bij het zwembad van de grote leguanen en laatst kroop er zelfs een slang voor mijn voeten door! In ieder geval, sindsdien ben ik als de dood voor leguanen en durf ik er niet meer binnen een straal van 5 kilometer in de buurt van het zwembad te komen, wat mijn stagebegeleidster dan overigens wel weer heel erg grappig vind.

Tijdens een van mijn eerste stageweken heb ik al meteen een algehele staking op het eiland meegemaakt. Het hele eiland was opgeroepen om te gaan staken wegens te lage lonen of zoiets dergelijks en geloof me, daar is uitgebreid naar geluisterd! De geruchten gingen van te voren al rond dat we deze dag wel eens zonder stroom of water zouden komen te zitten, maar hallo komen we uit de oertijd ofzo? Dat geloof je zelf toch niet? In de ochtend ben ik gewoon opgestaan zonder dat er iets aan de hand was maar zodra ik 3 minuten voor een stoplicht aan het wachten was die het helemaal niet deed, had ik wel door dat er iets niet klopte. En ja hoor, ik kwam op stage en daar was het een complete chaos. Alle stroom lag eruit en het hotel draait helaas niet op een generator. Alle gasten kwamen natuurlijk polshoogte nemen en geen een van de medewerkers van het hotel kon normaal zijn of haar werk verrichten. Mijn stagebegeleidster besloot daarom om 12 uur ook maar dat ik wel naar huis mocht, ik kon toch niet zoveel doen met een lege laptop en zonder wifi. Gelukkig hadden mijn huisgenootjes hetzelfde probleem en hebben we er een lekker stranddagje van gemaakt. In de avond voelde het net een soort van expeditie robinson en hebben we de barbecue maar aangestoken en wat kaarsjes op tafel gezet. Het wordt hier in Curacao overigens ontzettend vroeg donker, om half 7 begint het te schemeren en je kunt de klok erop gelijk zetten dat het om 7 uur gewoon echt donker is. Toen uiteindelijk rond een uur of 11 de stroom weer aanging hebben we allemaal luid geapplaudisseerd!

Om bij stage te komen gebruik ik mijn huurauto en ik kan je vertellen, autorijden hier is echt next-level. Ze hebben totaal geen verkeersregels en iedereen doet dan ook maar wat. Er staat nergens aangegeven hoe hard je mag (ik ben er ondertussen achter gekomen dat je – denk ik – over het hele eiland 60km mag rijden) maar eigenlijk houdt niemand zich daar echt aan. Je mag van alle kanten inhalen op de weg, links en rechts maakt hier niets uit. Ze toeteren hier om elke poep of scheet, zelfs om dankjewel te zeggen als je iets goed doet, wat soms nogal verwarrend is. Als je in de avond rijdt moet je extra goed opletten want hier rijdt eigenlijk iedereen gewoon stom dronken auto. Ben je echt veel en veel te dronken om te rijden? Dan zet je gewoon je gevarenlichten aan en houdt iedereen rekening met je gemoedstoestand. Ik zal het gelijk even afkloppen, maar gelukkig is tot nu toe bij ons nog alles goed gegaan. Tijdens het autorijden draaien we dan ook vaak de meest bekende radiozender van Curacao: Dolfijn FM! Met heerlijke muziek door de speakers kijk je hier tijdens het autorijden wel echt je ogen uit. Om naar stage te gaan moet ik elke dag over de Koningin Julianabrug en het uitzicht vanaf deze enorm hoge brug is echt prachtig! Je kijkt uit over het hele eiland en alle gekleurde huisjes komen je tegemoet. Vooral in de avond is het prachtig met allemaal kleine lichtjes. Ondertussen ken ik voor mijn doen ook al best goed de weg op het eiland. Tijdens het autorijden zie je ook dat er zoveel verschil is in de welvaart op het eiland. Er wonen hier mensen letterlijk in krotten waar ze nog nooit van elektriciteit of stromend water hebben gehoord, waar een straat verder opeens luxe hotels, restaurants of zwembaden te vinden zijn. Erg indrukwekkend om te zien al zeg ik het zelf!

Ondertussen ben ik ook al verhuisd naar de Nieuwestraat 14, waar ik helemaal gelukkig mee ben! Mijn kamerdeur staat altijd open en iedereen loopt dan ook constant in en uit, wat ik heel erg gezellig vind. Sinds mijn vorige blog zijn er nog heel wat nieuwe bewoners bijgekomen en toevallig allemaal mannen (wat ik helemaal niet zo erg vind). We wonen nu in totaal met 6 vrouwen (waarvan er volgende week 2 alweer weggaan) en 10 mannen. Dat is echt uniek hier want in de andere huizen zitten voornamelijk allemaal vrouwen, wat dan ook weer samengaat met een hele hoop gedoe. Dus ik ben blij dat ik in het mannenhuis ben komen te zitten! Bij ons in huis geldt dan ook de regel: als je nieuw in het huis komt te wonen moet je een doos Bright inleggen als welkomscadeau voor ons. We hebben dus al van een hele hoop doosjes Bright kunnen genieten ondertussen! Met z’n alle delen we een groot balkon (de patio) waar we eigenlijk altijd zitten. Wat een groot pluspunt is van de patio: er is geen WIFI te vinden. Hierdoor zijn we altijd met elkaar bezig, vertellen we de gekste verhalen en verzinnen we de raarste drankspellen. Heel erg gezellig dus!

Nou, mijn blog is wel weer lang genoeg geworden voor deze keer! Ik kom snel weer met een nieuwe!

Groetjes uit het zonnige Curacao en een bon siman toegewenst!