Curacao here I come!

Op het moment zit ik zo’n 1,5e week in Curaçao, maar het voelt alsof ik hier al maanden woon en al deze mensen al maanden ken. Vrijdag 2 september was het voor mij zover: om 5 uur in de ochtend moest ik al opstaan, om mijn laatste spullen te pakken en me klaar te maken om naar het vliegveld te gaan. Ik had er op dat moment echt nog totaal geen zin in en ik zag er best wel tegenop. Je zou iedereen maar een half jaar lang moeten missen en bij het idee van afscheid nemen van pap, mam, Eline en Lotte, kreeg ik al buikpijn. Hier heb ik dan ook maar een kort en bondig afscheid van gemaakt. Eenmaal in het vliegtuig heb ik me groot proberen te houden maar tegelijkertijd vond ik het ontzettend spannend. Gelukkig was ik nog zo moe van de introductieweek dat ik van de 10 uur vliegen, zo’n 7 uur geslapen heb. De vrouw die naast mij zat durfde me zelfs niet wakker te maken als ze naar de wc moest omdat ik in zo’n diepe coma lag ha-ha. Eenmaal aangekomen in Curacao, kwam de bloedhitte me al tegemoet. Op het vliegveld raakte ik in gesprek met een meisje die toevallig in hetzelfde studio blok zou komen te wonen als ik. Dit vond ik erg fijn, ik was in ieder geval niet meer alleen! Op het vliegveld in Curaçao werd ik samen met twee andere jongens opgehaald door Wereldstage.

Zij brachten ons naar de Nieuwestraat in de wijk Punda. De Nieuwestraat is een straat waar alleen maar studenten wonen. De straat begint met een studioblok met airco’s (waar ik helaas niet zit), vervolgens het café ‘Miles’, mijn studioblok, de studentenwoningen 3 en 5, een kiosk, eettentje en kapper in het midden van de straat, de studentenhuizen 14 en 10 en vervolgens weer een barretje. Dit zou voor een half jaar lang mijn onderkomen worden. Overal gekleurde huisjes, een barretje en een eettentje hier en daar, sfeerlampjes over de straten heen en ontzettend veel studenten. Hier zou ik me toch wel moeten vermaken? Ik kreeg mijn studio te zien en deze viel me voor 100% mee, ik kan met alle eerlijkheid zelfs zeggen dat ‘ie best mooi is, in tegenstelling tot wat ik verwacht had. Terwijl de huisbaas mij en het andere meisje een rondleiding gaf, had ik vooral moeite met acclimatiseren. Want wat een hitte hiero! Nadat we een beetje onze koffers uit hadden gepakt zijn we langs de verschillende studentenhuizen gelopen om wat te kletsen met de andere studenten, wat opzich voor mij nooit zo’n groot probleem is. Met alle studenten die hier voor dezelfde periode op stage zouden gaan, hadden we van te voren al een Facebook groep. Hierdoor had ik meegekregen dat dezelfde avond nog een full moon party zou zijn en dat we met partybussen met z’n alle hier naartoe zouden gaan. Dat klonk als de perfecte avond om nieuwe mensen te leren kennen! Maar tegelijkertijd had ik ook écht last van mijn jetlag. Na heel veel wikken en wegen besloot ik om toch maar ‘eventjes’ (maak dat de kat wijs, Jolein) te gaan.

Ik had die middag een groep studenten leren kennen die op nummer 14 wonen en die hadden me al uitgenodigd om van te voren wat te komen drinken. Na een van de leukste bustochten die ik ooit mee heb gemaakt, kon ik mijn ogen ook niet geloven bij de full moon party. Het ene moment van de dag sta je in Nederland op het vliegveld en het andere moment sta je op het strand tussen de palmbomen, met een ijskoud drankje in je hand, hoor je de golven van de zee op de achtergrond en op de voorgrond alle leuke muziek die je maar kunt bedenken. Ik kijk om me heen en ik zie overal feestende studenten en vol ongeloof feest ik met ze mee. Na een ontzettend leuke eerste nacht op het eiland, vertrokken we om half 5 (ik was nu alweer zo’n, 30 uur wakker) met partybussen weer terug naar de Nieuwestraat. In de bus hebben we nog met z’n alle uit volle borst meegezongen met André Hazes en alle andere klassiekers. Na nog een afterborrel op het dakterras bij 14, lag ik uiteindelijk om 7 uur ’s ochtends in mijn bed: ik moet zeggen, mijn eerste dag en nacht in Curacao is voor de volle 100% geslaagd!